Samen met mijn man was ik in ons appartement in Turkije. Onze terugvlucht was al 2x geannuleerd vanwege Corona. Mijn vader was in verzorgingshuis Castella in Cuijk waar hij woonde en verzorgd werd. We hadden via Skype met mijn vader gesproken. Hij zei: “Het klinkt misschien wel raar, maar ik ben blij dat jullie daar zijn. Hier mag je niks, je mag niet naar buiten i.v.m. Corona.” Hij vond het verschrikkelijk. Op 16 april 2020 is héél onverwacht, van het ene op het andere moment, mijn vader overleden. De gedachte die steeds door mijn hoofd ging, was het voldongen feit dat we niet terug konden naar Nederland.
Tranen, tranen, tranen….

Gelatenheid, pijn, verdriet, gemis
is ons overkomen en is aan niemand van ons voorbij gegaan
Maar wat ons overkomt, er komt toch een nieuwe dag
Voor jou, voor mij voor iedereen
Blijf denken het komt weer goed
Misschien niet vandaag
Maar houd moed

Geluk zit in kleine dingen,
in herinneringen, in gedachten,
en laat de pijn soms verzachten.

Lieve mensen, in deze roerige tijden willen wij een gedicht delen van Toon Hermans om steun te geven aan mensen en ze een hart onder de riem te steken.

Er moeten mensen zijn
die zonnen aansteken,
voordat de wereld verregent.

Op 28 juni om 4.30 uur overleed mijn lieve vader op 67-jarige leeftijd. Nog diezelfde ochtend stapte een uitvaart- leider van Schrijen afscheid en herinnering het huis van mijn ouders binnen. Op het meest moeilijke moment van mijn leven en dat van mijn broers, aanhang, onze kinderen en onze moeder voelde hij precies aan wat we nodig hadden.

Nu leeft het mogelijk veel meer dan ooit, om een samenkomst
te houden om te herinneren, maar het kan altijd. Ook al is het
jaren geleden, want iedereen die er niet meer is missen we zo
vaak. Niet alleen jij, maar je familie en vrienden ook.
Het verdriet en gemis te delen is fijn en goed. Herdenken en
herinneren geeft troost.

Heel veel, vooral toen het net begon. De nieuwe regeltjes die continu
veranderden, waar we ons telkens weer opnieuw in moesten
verdiepen, om het goed te kunnen uitleggen aan de nabestaanden.
Toen de regels niet meer veranderden, gaf me dat meer rust in mijn hoofd
en vond ik een nieuwe weg, om mijn werk toch zo goed mogelijk te doen.
Al is er nu letterlijk veel meer afstand. En dat is juist niet waarom dit werk
zo bijzonder is. Je wilt er zijn, naast hen staan.

Nu leeft het mogelijk veel meer dan ooit, om een samenkomst
te houden om te herinneren, maar het kan altijd. Ook al is het
jaren geleden, want iedereen die er niet meer is missen we zo
vaak. Niet alleen jij, maar je familie en vrienden ook.
Het verdriet en gemis te delen is fijn en goed. Herdenken en
herinneren geeft troost.

‘Jij bent er morgen toch ook bij hè?’ Hoopvol kijkt de dame die net haar moeder verloren is me aan. Kort daarvoor was ik nog een wildvreemde voor haar. Ik leg mijn hand op haar schouder en stel haar gerust: ‘Natuurlijk ben ik erbij.’

In de paar dagen dat ik een familie bijsta, bouw ik een hechte band met mensen op. Er is geen enkele baan waarbij je in zulke korte tijd zoveel voor iemand kunt betekenen en dat realiseer ik me na 12 jaar in dit vak nog elke dag.

Een goede laatste verzorging draagt bij aan een waardig afscheid en kan belangrijk zijn voor het rouwproces van nabestaanden.

Henk Ermers en Gerie Croonen van Zorgcentra Pantein over “Elkaar ontmoeten, ervaringen delen en samen de zorg rondom opbaren optimaliseren” tijdens de Dag van de Verzorgende op Buitenplaats Zevenhutten.

Hans Basten over zijn werk als grafisch vormgever.

Wanneer er iemand overlijdt moet er midden in het verdriet behoorlijk wat geregeld worden, en ook nog eens in een paar dagen. Vaak voelt dit enorm onwerkelijk aan. Hoe fijn is het wanneer er in alle vertrouwen iemand voor je is waar je alles bij kwijt kunt. Jouw wensen, jouw zorgen, jouw ideeën. Dat kan allemaal bij Schrijen afscheid en herinnering, van de dienst tot het crematorium tot het herinneringskaartje.

Ellen Gerrits, de dochter van Gerrit Brienen die overleed op 28 april 2019 vertelt haar persoonlijk verhaal…
De familie ervaart wat hun is overkomen alsof zij in een achtbaan terecht zijn gekomen. De achtbaan slingert hun alle kanten op. In die achtbaan stappen wij in, om soms de achtbaan ook wat langzamer te laten gaan om de familie voor te bereiden op het afscheid.